Not available digitally

Uitdijend heelal (Vereniging voor Penningkunst 1997, jaarpenning)

Barbara Kletter, Barbara Kletter, 1997

De aarde lijkt een bol maar omdat hij om zijn as draait is hij aan de polen vlakker dan aan de evenaar. Die gedachte vinden wij als vorm in het middendeel van Kletter's ontwerp: een uit drie delen bestaande, afgeplatte bol waarin de woorden 'Uitdijend heelal' uitgespaard zijn. De open letters verwijzen naar de openheid van het heelal. Alleen astronomen kunnen zich van die afmetingen enigszins een voorstelling maken, en ook zij vinden het allesbehalve gemakkelijk. Alles kan bewegen aan deze penning met zijn symbolische verwijzingen, behalve de twee oogjes aan de verdikking van de staaf. Zij werken als een kijker waardoor wij een glimp zouden kunnen opvangen van de oneindigheid om ons er vervolgens over te kunnen verwonderen en te verbazen zonder er veel van te begrijpen. In 1964 gaf Jan Snoeck zijn visie op het heelal: een sterrenhemel waar de ontelbaarheid van de hemellichamen op de holle zijde werd gesuggereerd. Kletter, leerlinge van de Koninklijke Academie in Den Haag, pakt het anders aan: een uit zacht glanzend staal uitgevoerd handzaam object waar die verwondering en verbazing de toon zet, maar dat tevens iets wil uitbeelden van de technische verworvenheden waarmee thans gewerkt wordt om de ruimte te verkennen. De ruimte is tenslotte het domein van de twintigste-eeuwse beeldhouwkunst, te beginnen met Rodin en later, in termen van beweging, Calder en Tinguely. Zo sluit deze penning, met zijn doordachte vormgeving aan bij, en is een symbool geworden van, de evolutie in de kunst, zij is een bewijs van de betrokkenheid van kunstenaars bij de wereld.

  • Artwork typemedal
  • Object numberNG-C-2017-130-2
  • Dimensionsdiameter 7.5 cm x weight 50 g
  • Physical characteristicsroestvrij staal