Auto's staan geparkeerd voor het rode bakstenen gebouw van het Centraal Station van Tokyo. In de verte staat het witte postkantoor. In september 1928 begon Koizumi Kishio aan zijn ambitieuze plan om honderd landschapsprenten met scènes in Tokyo volledig zelf te ontwerpen, hiervan zelf de drukblokken te snijden en zelf de prenten te drukken. De aanleiding voor het project was grote verandering die Tokyo onderging door de verwoestende Grote Kantō-aardbeving van 1923 en de wederopbouw die daarop volgde. Kishio maakt een bewuste verwijzing naar de bekende serie ‘Honderd beroemde gezichten op Edo’ door Utagawa Hiroshige (1797–1858), met prenten van locaties in Edo—de oude benaming voor Tokyo. Kishio toont overwegend moderne gebouwen, instituten en mensen die de tijdsgeest van de jaren 1920 en 1930 weerspiegelen. Sommige prenten onthullen daarentegen een nostalgische blik op overblijfselen uit het oude Edo. Kishio verkocht de prenten aan de hand van een abonnement met een limiet van vijftig leden, die elke maand een of twee prenten zouden ontvangen. Het project begon met negen abonnementen, maar al na de tweede maand werden meerdere daarvan opgezegd en slechts vier mecenassen bleven lid tot en met de voltooiing van de serie. Hij bracht het honderdste ontwerp uit in 1937. Zijn leermeester Ishii Hakutei schreef een inleiding in 1938 die Kishio verwerkte tot een prent en toevoegde aan de set. Tussen 1939 en 1940 maakte hij nog eens negen extra ontwerpen. Met acht van deze ontwerpen verving hij oudere nummers uit de serie, mogelijk omdat hij niet tevreden was met de composities. Uiteindelijk lukte het Kishio om tien complete sets te verkopen aan de shin hanga-uitgever Watanabe Shōzaburō en liet hiervoor speciale houten dozen maken. Deze prent behoort tot een van die tien sets.
