De rode poort in de vroege zomer

• 新東京百景
• De rode poort in de vroege zomer
• 初夏赤門 (originele titel)

Honderd gezichten op het nieuwe Tokyo

RP-P-2022-107-385

1/10/100

Een felrode poort contrasteert met zijn omgeving. Prentnummer 10 uit groep 1 (van 4).

signatuur, gedrukt: ‘Fujimori O’

• prentmaker: Fujimori Shizuo (vermeld op object), Japan
• bloksnijder: Fujimori Shizuo, Japan
• drukker: Fujimori Shizuo, Japan
• uitgever: Sōsaku Hanga Kurabu, Japan
• uitgever: Nakajima Jûtarô, Japan

1929-05-28 - 1929-06-01

kleurenhoutsnede; kleurblokken

• hoogte: hoogte 211 mm
• breedte: breedte 265 mm

Een felrode poort contrasteert met zijn omgeving. De Akamon ('rode poort') werd in 1827 gebouwd voor de residentie van de invloedrijke Maeda-familie van samurai. In 1903 werd hier de Universiteit van Tokyo opgericht en werd de poort 15 meter verplaatst, waar de poort nog steeds staat. Tokyo is een stad die door de eeuwen heen veel verwoesting en verandering heeft gezien. In 1923 werd een groot deel van Tokyo vernietigd door De Grote Kantō-aardbeving. Dankzij de heropbouw die daarop volgde, moderniseerde de stad in rap tempo. Die verandering wordt gedocumenteerd in deze serie, door acht prentkunstenaars van de sōsaku hanga-beweging: Onchi Kōshirō, Hiratsuka Un'ichi, Maekawa Senpan, Fujimori Shizuo, Fukazawa Sakuichi, Kawakami Sumio, Henmi Takashi en Suwa Kanenori. Van 1928 tot en met 1932 werkten zij aan de serie ‘Honderd gezichten op het nieuwe Tokyo’. De naam en omvang van de serie zijn een knipoog naar de bekende prentenserie ‘Honderd beroemde gezichten op Edo’ van ca. 1856–1858, door Utagawa Hiroshige (Edo is de voormalige naam van Tokyo). De prenten beelden locaties in Tokyo af die uit de as zijn herrezen en onherkenbaar zijn veranderd, met moderne bioscopen, metrostations, warenhuizen, honkbalvelden, publieke parken, fabrieken, stalen bruggen en met uithangborden versierde straten. Tegelijkertijd is in sommige prenten het oude Edo terug te zien, zoals in serene gezichten op tempels die de tijd hebben doorstaan. Rond de tijd dat de set voltooid was, in 1932, merkte Maekawa Senpan op dat de transformatie van Tokyo niet was bij te houden en de serie al ‘Honderd gezichten op het oude Tokyo’ mocht worden genoemd. De uitgever was Nakajima Jūtarō van de Sōsaku Hanga Club. De prenten werden via een abonnement uitgegeven in een oplage van slechts 50, verdeeld over vier groepen van 25 ontwerpen. Dit is nummer 10 van groep 1. De prentmakers van de sōsaku hanga (‘creatieve prenten’) legden de nadruk op het artistieke individu. Volgens de traditionele rolverdeling in de Japanse prentkunst werd het productieproces uitgevoerd door vier verschillende specialisten: de ontwerper, de graveur van de drukblokken, de drukker en de uitgever. De sōsaku hanga-kunstenaars hechtten daarentegen er belang aan dat zij het volledige productieproces zo veel mogelijk zelf in de hand hadden.

Schenking van Stichting Für Elise. Collectie Nihon no hanga, verzameld door Elise Wessels

Als u naar dit object wilt verwijzen, gebruik dan de duurzame URL:

https://id.rijksmuseum.nl/200843009