Het ijzeren drijvende droogdok werd in 1863-1864 door de Koninklijke Fabriek voor Stoom- en andere Werktuigen Paul van Vlissingen & Dudok van Heel in Amsterdam op last van de Nederlandse regering gemaakt. Het was 90 m lang en had een draagvermogen van 3000 ton. In 1864 werd het uiteengenomen en verscheept naar Soerabaya, waar het weer in elkaar gezet werd en naar het eiland Onrust gesleept om daar de houten droogdokken te vervangen. Eind jaren 1870 werd het versleten beschouwd en vervangen door een nieuw ijzeren drijvend dok (zie NG-MC-1411).
Stoom. Handleiding voor het stoombedrijf, ed. Kluwer, 1947.
A. van Oosterzee (ed.), De wereldtentoonstelling van 1878 te Parijs, No. 13, Amsterdam 1878, 13 juli, p. 218.
Bruno Johannes Tideman, Memoriaal van de Marine, bevattende opgaven betrekkelijk de afmetingen, constructie, (...) van Nederlandsche oorlogsschepen en omtrent enige havens, dokken, sluizen, werven enz., Amsterdam, 1876-1880, 2de afd., p. 154, pl. 24, fig. 21.
