Porta Maggiore te Rome

anoniem, 1549

De prent maakt deel uit van een album.

Soort kunstwerkprent, albumblad
ObjectnummerRP-P-2016-345-66
Afmetingenblad: hoogte 367 mm (binnen plaatrand afgesneden) x breedte 481 mm (binnen plaatrand afgesneden)
Fysieke kenmerkengravure en ets

Identificatie

Titel(s)
Porta Maggiore te Rome
Serietitel(s)
Speculum Romanae Magnificentiae
Objecttype
Objectnummer
RP-P-2016-345-66
Beschrijving
De prent maakt deel uit van een album.
Opschriften / Merken
- opschrift, recto rechtsonder, handgeschreven in bruine inkt: ‘Ende lib. no. 21. 436. 458. lib. No. 23 fol. 534. Ende lib. No. 107. fol. 23. 11...’
- nummer, recto rechtsboven, handgeschreven in bruine inkt: ‘119’
Catalogusreferentie
Huelsen 24-a, 1(3)

Vervaardiging
- prentmaker: anoniem, Italië
- uitgever: Antonio Lafreri (vermeld op object), Rome
Datering
1549
Zoek verder op

Fysieke kenmerken
gravure en ets
Afmetingen
blad: hoogte 367 mm (binnen plaatrand afgesneden) x breedte 481 mm (binnen plaatrand afgesneden)

Deze prent behoort tot het prentcorpus dat bekend staat als de ‘Speculum Romanae Magnificentiae’ (‘Spiegel van Romeinse pracht’). Dit corpus, bestaande uit prenten met voorstellingen van kunstwerken en gebouwen uit het antieke en het moderne Rome, vond zijn oorsprong bij uitgevers Antonio Salamanca en Antonio Lafreri. Deze twee buitenlandse uitgevers bundelden hun krachten te Rome in de periode 1553-1563. Hun prenten werden al snel razend populair bij toeristen en verzamelaars, die de prenten individueel of in grote groepen aanschaften. Grote groepen Speculum-prenten werden vaak op aanvraag samengebonden in albums. Er zijn verschillende Speculum-albums overgeleverd die allemaal verschillen van inhoud. Tussen 1573 en 1577 gaf Antonio Lafreri een speciale titelpagina uit (met de titel ‘Speculum Romanae Magnificentiae’) die mensen voor hun verzamelingen konden voegen. Het overlijden van Lafreri in 1577 betekende niet het einde van het corpus. Een groot deel van de koperplaten ging over op Claudio en Stefano Duchetti. De rest raakte verspreid over verschillende andere uitgevers. De populariteit van de Speculum-prenten wist nog geruime periode uitgevers te inspireren tot het laten maken van kopieën en het toevoegen van nieuwe prenten aan het corpus.

Peter Parshall, 'Antonio Lafreri's Speculum Romanae Magnificentiae', Print Quarterly, vol. 22 (2006): pp. 3-28.