10 dingen over Isamu Noguchi

Gedurende zijn hele leven stelde Noguchi zichzelf de fundamentele vraag: “Wat is beeldhouwkunst?” Zijn antwoorden verschilden, maar één ding bleef constant: elk materiaal of idee dat ruimte betrekt en uitnodigt tot menselijke ervaring is beeldhouwkunst.

Al in de jaren ’30 van de 20ste eeuw pleitte Noguchi voor sociaal geëngageerde en toegankelijke kunst. Hij vond dat kunst moest aansluiten bij het dagelijks leven en een sociale betekenis moest dragen: “Zonder publieke beleving staat de betekenis van kunst ter discussie.”

Zijn nooit gerealiseerde ontwerp Play Mountain uit 1933 was een sculpturale speeltuin: een stadslandschap in Manhattan met glijbanen, waterpartijen en een racebaan. Volgens Noguchi ontstond dit ontwerp uit het plotselinge besef dat de aarde zelf eigenlijk een sculptuur is.

Voor Noguchi was ruimte niet slechts een achtergrond, maar een actief onderdeel van het kunstwerk. Voor hem is beeldhouwkunst “een relatie van vormen in ruimte.” Een beeldhouwer is degene die “ruimte ordent en bezielt, en betekenis geeft.”

Een van zijn meest visionaire plannen was een gigantisch gezicht uitgehouwen in het aardoppervlak, zichtbaar vanuit de ruimte. Alleen al de piramidevormige neus zou bijna twee kilometer lang zijn. Dit ontwerp weerspiegelde zijn verlangen om sculptuur te verbinden met het universum.

Noguchi werkte nauw samen met choreografe Martha Graham, een van de grondleggers van de moderne dans. Hun samenwerking leidde tot meer dan twintig dansproducties waarvoor hij decors ontwierp die samengingen met beweging, ritme en ritueel.

Zijn iconische Akari-lampen, gemaakt van washipapier en bamboe, zijn lichtsculpturen die bedoeld zijn om vreugde te brengen. Ze combineren Japans vakmanschap met modern design en vervullen Noguchi’s streven om sculptuur toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Voor Noguchi was een tuin “een driedimensionale ordening van vormen in een sculpturale samenstelling.” Zijn tuin voor het UNESCO-hoofdkantoor in Parijs vestigde zijn naam in dit domein.

Tijdens meerdere verblijven in Japan ontdekte hij de expressieve kracht van klei. Zijn keramische werken combineren abstractie, traditionele vormen en persoonlijke expressie, zoals te zien is in zijn zelfportret Face Dish.

Van meubels tot fonteinen, van monumenten tot speeltuinen, kunst en leven waren voor Noguchi onlosmakelijk verbonden. Zijn oeuvre weerspiegelt een levenslange zoektocht naar identiteit, vorm en betekenis.