Gabriël Metsu

Gabriël Metsu’s bekendste schilderij is Het zieke kind in het Rijksmuseum, dat een lusteloos onderuitgezakt kindje toont bij zijn moeder op schoot.

Tot Metsu’s aandoenlijkste taferelen behoren die waarin een oud mannetje of vrouwtje de hoofdrol speelt. Geen ander kon de schoonheid van de ouderdom zo trefzeker weergeven.

Metsu toont zijn weergaloze stofuitdrukking in een schilderijtje in het Rijksmuseum waarin een blozende jonge visverkoopster een glibberige en glinsterende haring aanbiedt aan een rimpelig oud vrouwtje.

In de 17de eeuw hadden bepaalde dieren een bijbetekenis. Vogels stonden voor geslachtsgemeenschap en vogelen was een ander woord voor vrijen. Metsu’s De jagersbuit is dus een ondeugend schilderij.

Er wordt in Metsu’s schilderijen vaak gedronken en gegeten. In een klein tafereel in het museum nuttigt een koppel een maaltje met brood, wijn en bier. Zo prikkelt de kunstenaar vele zintuigen.

Metsu kon heel fijn schilderen, maar veel van zijn vroege werken zijn groot en tonen een tamelijk losse penseelvoering. Een sterk voorbeeld daarvan is zijn De wapensmid.

Allerlei soorten dieren vormden een ware bron van inspiratie voor Metsu. In dit schilderijtje voert een vrouw stukjes haring aan een schonkige kat. Een haantje ligt klaar om geplukt te worden.

Metsu’s vrouw Isabella was een belangrijk model voor de kunstenaar. Dankzij een portret van haar door haar man weten we hoe ze eruitzag. Ze figureert in verschillende schilderijen in het Rijksmuseum.

Metsu’s schilderijen zijn vaak heel kleurrijk. In zijn Het zieke kind wordt het palet bepaald door sprekende accenten in rood, blauw en geel.

Metsu is misschien nog wel op zijn best in zijn schilderijtjes met maar één figuur, zoals zijn De oude drinker die de beschouwer vriendelijk met lodderige ogen aankijkt. Tijdens dit rendez-vous vergeet de kijker dat 4,5 eeuw hem van het mannetje scheiden.