Andreas Schelfhout (1787-1870) is een van de belangrijkste romantische landschapschilders van Nederland. Het vlakke, vaak winderige Hollandse landschap veranderde onder zijn handen in een lieflijke idylle. Hoewel hij aanvankelijk landschap- en zeestukken schilderde, ontleent hij zijn blijvende bekendheid vooral aan zijn winterse taferelen. Zijn eerste ijsgezicht maakte hij op 19-jarige leeftijd, het laatste in 1869, 81 jaar oud.


{{ 1 | leadingZero }}
Koning Winter
Schelfhouts wintergezichten tonen Holland op zijn best: een gezellig uitje van de familie of het hele dorp op een bevroren vaart die bij strenge vorst ook als rijweg dient. Anders dan op 17de-eeuwse wintergezichten is de lucht meestal kalm, de zon heeft die dag geschenen en er heerst rustig plezier.
Een bevroren vaart bij de Maas Andreas Schelfhout (1787–1870), olieverf op doek, 1867


{{ 2 | leadingZero }}
Liefhebber van bomen
Voordat Schelfhout de winter als zijn hoofdonderwerp ontdekte, was hij vooral gefascineerd door bomen. Op zijn wandelingen tekende hij schetsboeken vol met studies van groepen bomen, boomstammen en bestudeerde hij hoe licht door het gebladerte valt.
Boomstam en een landschap met wandelaars en bomen


{{ 3 | leadingZero }}
Lichtval
Het resultaat van al die observaties van bomen waren schilderijen met meesterlijk weergegeven boompartijen. Het licht op deze olieverfschets wordt gefilterd door de bladeren. Zo verandert een boerenerf in een groene kathedraal.
Boerenerf Andreas Schelfhout (1787–1870), olieverf op papier op paneel, ca. 1820–1830


{{ 4 | leadingZero }}
Romantisch verleden
Typerend voor de romantische landschapschilderkunst is de hang naar het verleden. Een ruïne van een kasteel of kapel verleent het landschap een geschiedenis. De afgebeelde wandelaarster mijmert, net als wij, over de glorie van weleer.
Landschap met de ruïne van kasteel Brederode te Santpoort


{{ 5 | leadingZero }}
Schelfhoutjes
Zijn grootste succes behaalde de schilder met zijn wintergezichten, die zo geliefd waren dat ze ‘Schelfhoutjes’ werden genoemd. Op een ‘Schelfhoutje’ toonde de meester zijn kunsten: de brokken ijs glinsteren als glas en de schaatsers bewaren het perfecte evenwicht.
IJsgezicht met houtsprokkelaars
{{ 6 | leadingZero }}
Een uniek verkoopboek
Schelfhout hield de verkoop van zijn schilderijen goed bij door ze allemaal in een schetsboek na te tekenen. Hij gaf ze een nummer en vermeldde er de naam van de koper bij. Een bijzondere administratie!
Schaatsers op een bevroren vaart aan de rand van een dorp, Andreas Schelfhout, ca. 1825 - ca. 1829


{{ 7 | leadingZero }}
Romantische reizen
Net als veel andere romantische schilders reisde Schelfhout naar Noord-Frankrijk en Engeland. De steile witte kliffen van het Kanaal boden een geliefd onderwerp, zo heel anders dan het vlakke Hollandse land.
Een rotsachtige kust


{{ 8 | leadingZero }}
17de-eeuwse voorbeelden
Vanaf een hoog standpunt gezien biedt het weidse duinlandschap een schitterend uitzicht. Hier spiegelde Schelfhout zich aan beroemde 17de-eeuwse voorgangers, zoals Jacob van Ruisdael die vergelijkbare vergezichten bij Haarlem had gemaakt.
Duingezicht met de ruïne van kasteel Brederode bij Santpoort Andreas Schelfhout (1787–1870), olieverf op paneel, 1844


{{ 9 | leadingZero }}
Internationale roem
Op zijn vijftigste was Schelfhouts roem op zijn hoogtepunt. Zijn schilderijen bevonden zich in de belangrijkste Europese collecties en zijn portret werd afgebeeld in Baugniets boek over de beroemdste kunstenaars van die tijd, uitgegeven in Parijs.
Portret van Andreas Schelfhout


{{ 10 | leadingZero }}
Leermeester
Schelfhout verzamelde in zijn woonplaats Den Haag een groep jonge kunstenaars om zich heen en bevorderde zo de romantische landschapsschool. Een van zijn bekendste en meest originele leerlingen was Wijnand Nuijen.
Schipbreuk op een rotsachtige kust Wijnand Nuijen (1813–1839), olieverf op doek, ca. 1837