10 dingen over Vermeers Brieflezende Vrouw

Pas in de 19de eeuw werd het werk van Vermeer echt populair. Dit kwam onder andere door zijn keuze voor de wereld van de herkenbare burgerij en door kleine ingetogen voorstellingen.

De brief moet wel privé zijn, zakelijke brieven werden namelijk vooral op kantoor gelezen. Is het een liefdesbrief? Of is het een brief van een vriend, van familie? We zullen het nooit weten.

Kenmerkend voor Vermeers schilderijen is zijn gebruik van de kleur blauw. Hij gebruikte hiervoor het kostbare halfedelsteen lapis lazuli. Ondanks dat Vermeer niet rijk was, gebruikte hij het veel.

Dit komt bij Vermeer vrijwel altijd van een raam op links. Ook in Brieflezende vrouw suggereert hij dat licht van het links het vertrek binnenvalt. Een zachte blauwe schaduw is afkomstig van een onzichtbaar raam.

De kaart op Brieflezende vrouw is gemaakt door Balthasar van Berckenrode en uitgegeven door kaartenmaker Willem Jansz Blaeu. Te zien zijn Holland en West-Friesland. Je ziet hem ook op De officier en het lachende meisje en De Liefdesbrief.

Vermeer was vrij ingetogen, ook met zijn handtekening. Hij ondertekende zijn schilderijen kortweg als IVMeer of IVM. Op Brieflezende vrouw staat zelfs helemaal geen handtekening.

Adriaan van der Hoop (1778-1854) was een puissant rijke Amsterdamse handelsman die een grote kunstverzameling aanlegde. Deze liet hij na zijn overlijden na aan de Gemeente Amsterdam.

Han van Meegeren (1889 - 1947) is misschien wel de beroemdste vervalser uit de kunstgeschiedenis. Zijn pièce de résistance Emmaüsgangers verkocht hij voor veel geld aan het Boijmans van Beuningen. Nog voordat hij Emmaüsgangers schilderde maakte hij twee andere werken in Vermeers bekende trant. Een daarvan is de Muzieklezende vrouw, die uitsluitend als oefening bedoeld was en nooit ter verkoop is aangeboden.

De Deen Vilhem Hammershoi (1864 – 1916) volgde Vermeer in zowel motieven, kleur en compositie. Zijn werk Ida leest een brief uit 1899 is haast een gespiegelde variant van Vermeers brieflezeres.

Bij een restauratie in 2010-11 is ontdekt dat de jas wijder was en er mogelijk nog een bontkraag onder zat. Daarnaast zijn de zorgvuldig op elkaar afgestelde kleuren hersteld en bepalen nu weer het beeld.